اجازه به مجاز معیناجازه به مجاز معین، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اذن نقل حدیث به شخص معین و معلوم گفته می‌شود. ۱ - تعریفاجازههای مشایخ اجازه به افراد، صور گوناگونی دارد: یکی از آن صور آن است که شخصی که به وی اجازه نقل حدیث داده شده، معیّن و مشخص باشد که اصطلاحا از آن به "اجازه به مجاز معیّن" تعبیر می‌شود. ۲ - انواع اجازه به معیناین نوع از اجازه خود نیز دارای صور مختلفی است: ۲.۱ - در مجاز فیه معینمثل این که شیخ اجازه بگوید: "اجزتک الکتاب الفلانی" به تو اجازه دادم که فلان کتاب را روایت کنی. این قسم بالاترین مرتبه اجازه است و در جواز آن خلافی نیست؛ ۲.۲ - مجاز فیه غیر معینمثل این که استاد حدیث بگوید: "اجزتک مسموعاتی او مرویاتی" به تو اجازه دادم مسموعات و مرویات مرا نقل کنی. در این صورت مرویات و مسموعاتی شیخ مشخص و معین نیست. این صورت نیز بنا به مشهور جایز است. ۲.۳ - مجاز فیه مجهولمانند این که شیخ روایت بگوید: "اجرتک کتاب السنن" به تو اجازه دادم که کتاب سنن را نقل کنی. در این جا مجاز فیه که "کتاب سنن" می‌باشد معلوم نیست کدام یک از کتب سنن وی است. این صورت را گروهی از باب این که اجازه به مجهول است باطل دانسته‌اند. ۳ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه. • عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه. • سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی. • قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث. • مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه. • صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه. • عاملی، حسین بن عبدالصمد، وصول الاخیار الی اصول الاخبار. ۴ - پانویس۵ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به مجاز معین»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی
|